Siyasetten ekonomiye, eğitimden sağlığa, kültür-sanattan toplumsal yaşama kadar yaşadığımız sorunları saymakla bitiremeyiz; ne zaman yeter buna ne de sözcükler… Çünkü sorun artık münferit değil, sistematiktir; kronik değil, derinleşmiş bir çöküştür.

Ama asıl acı olan şudur: Bu ülkenin siyaset kurumu, gerçek sorunları çözmek yerine toplumun gündemini suni tartışmalarla meşgul etmeyi tercih ediyor. Ekonomi dibe vurmuş, hayat pahalılığı insanımızı ezmiş, fakat iktidar hâlâ algı yönetimiyle günü kurtarmanın peşinde.

Yaşadığım Beşirli’de bir ev kirası 20 bin TL.

Emekli maaşı 16 bin TL.

Asgari ücret 22 bin TL.

Bu rakamlarla nasıl geçinilecek? Bu kiralar nasıl ödenecek? Bu sorulara kim cevap verecek?

Sağlık deseniz, doktor kalmadı. Nitelikli hekimler özel hastanelere kaydırıldı, bir kısmı yurt dışına göç etti. Randevu sistemi işlemez hâlde. İlaçlar tedarik edilemiyor, bazı ilaçlarda kısıtlama var, hastalar reçetelerini tamamlayamıyor.

Eğitim desen, tablo aynı. Öğretmenler atanamıyor, atananlar geçinemiyor, özel sektörde çalışanlar açlık sınırında. Turizm, kültür, sanat… Hepsi daralan ekonominin, yanlış yönetimin ve umursamazlığın kıskacında.

Ve tüm bu sorunlar dağ gibi büyürken, siyaset bize neyi tartıştırıyor?

Papa geldi mi, kim geldi, o ne dedi, bu ne yaptı…

Elbette her konu değerlidir; ama hiçbir mesele, boş tencerenin çıkardığı ses kadar gerçek ve yakıcı değildir.

Bugün iktidarın istediği şey tam olarak budur: Büyük balığı gizlemek. Milletin gerçek sıkıntılarını perdelemek. Açlığı, yoksulluğu, işsizliği, adaletsizliği görünmez kılmak.

Herkesi, ülkemizin ana sorunlarına odaklanmaya, somut gerçekleri dillendirmeye davet ediyorum. Çünkü ülkenin geleceğini kurtaracak olan, yapay tartışmalar değil; hakikatin sesini yükseltmektir.